Ziels-geestelijke dimensie in architectuur.
Het vormgeven van ruimtes is in hoofdzaak nog altijd een existentiële dialoog tussen de gebruiker en de verschillende ruimtes. De mens heeft de existentiële behoefte om “een dak boven zijn hoofd te hebben”. De functionaliteit van een woonomgeving maakt de dagelijkse routines eenvoudiger. Een praktisch ingerichte woning draagt bij tot de praktische organisatie van ons veel te drukke leven. De existentiële behoeften van de mens zoals ademen, eten en slapen, … zijn niet veranderd en zullen nooit veranderen.
Materiële wetmatigheden betreffende de organisatie van het dagelijks leven, de constructie van gebouwen, de bouwfysica, etc… zijn gekend. Alles is aanwezig om de perfecte materiële leefomgeving te ontwerpen.
De huidige mens heeft echter nood aan een breder perspectief. Meer en meer treden essentiële vragen (terug) naar voor, zoals: “Wat maakt mijn leven zinvol?” Zingeving in het leven. De menselijke ziel, ons bewustzijn, verlangt ernaar thuis te komen in een rustige omgeving. Een omgeving die interesse wekt op een andere manier dan de verstorende permanente en vele impulsen die we dagelijks moeten verwerken.
Vormen hebben een werking op ons gewaarwordingsleven.
De mens voelt zich best in ruimten die harmonisch zijn en metrisch in verhouding.